Ο ερευνητής (συνταξιούχος εκπαιδευτικός) Διαμαντής Λαζαρίδης από το Σιδηρόνερο Δράμας (γεννηθείς το 1928), γράφει στο προφίλ του στο facebook:
Στον Πόντο, και ιδιαίτερα στα χωριά, οι άνθρωποι γνωρίζονταν τις περισσότερες φορές με τα παρατσούκλια τους, με ονόματα δηλαδή που τους κολλούσαν οι άλλοι με βάση κάποια χαρακτηριστική ιδιότητά τους... Κάποιοι είχαν περισσότερα του ενός παρατσούκλια, ιδιαίτερα οι αγωγιάτες οι οποίοι λόγω της δουλειάς τους πήγαιναν σε διάφορους τόπους και οι άνθρωποι του κάθε τόπου τους κολλούσαν και από ένα παρατσούκλι.
Ένας από αυτούς, ο Γιάννης από τη Χάρσερα, χρόνια πολλά «κατιρτζής», ευχάριστος και αστείος στο λόγο του, πήγε μαζί με άλλους στο πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου Λερμούχου, ή του «Ζαντού». Εκεί βλέπει έναν καλόγερο καθισμένο στην είσοδο της εκκλησίας και να γράφει ονόματα... Τον πλησιάζει και τον ρωτά:
– Ατουκά ντο γράφ'ς;
– Γράφτω τη ζαντούς για να λειτρουγούμ' ατς, λέει ατον ο καλόγερον.
Ο Γιάννες, ολίγον ποτισμένος πα έτον, λέει ’ς σον καλόερον:
– Γράψον και τ' εμά: Γράψον Γιάννες... Γράψον Χαντσάρ... Γράψον Πιλίκον... Γράψον και Πίζο.
Ασού έγραψεν ατα ο Καλόερον, ο Γιάννες εξέγκεν και δί' ατον έναν γορόσ'. Λέει κι ο καλόερον:
– Τέσσερα ονόματα έγραψες, τέσσερα γορόσια θα δί'ς με.
– Ευλογημένε, λέει ο Γιάννες, ατά τα τέσσερα ονόματα πα τ' εμά είναι. Έγραψά τα τεσσάρων λογιών γιατί 'κί ξέρω ο Θεόν με ποίον όνομα εξέρ' με!
[Χάρσερα = Χωριό που απείχε 6-7 χιλ. από την Αργυρούπολη. Αποτελούνταν από τέσσερις ελληνικές συνοικίες: Χάρσερα, Δερμιρτσάντων, Διάκονα και Ομάλε | Κατιρτζής = αγωγιάτης | Άγιος Γεώργιος Λεμούρχου ή Ζαντού = Μοναστήρι της Μούζενας. Λεγόταν του «Ζαντού» (=τρελού) γιατί στη χάρη του Αγίου προσέφευγαν κυρίως όσοι έπασχαν από ψυχικά νοσήματα – Έλληνες και Τούρκοι | Ατουκά = αυτού κοντά |Ζαντούς = τρελούς | Ποτισμένος = πιωμένος]
